مقایسه الگوی فعالیت عضلانی کمربند شانه ای در فعالیت های عملکردی انتخابی بین بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و افراد سالم

هدف: هدف این تحقیق مقایسه الگوی فعالیت عضلانی کمربند شانه ای در بیماران دچار سندرم گیرافتادگی شانه و افراد سالم در الگوهای حرکتی عملکردی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقایسه ای مورد-شاهدی، ۱۵ بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه به صورت ساده و در دسترس از بین مراجعین کلینیک ارتوپدی اوستا و ۱۵ فرد سالم از طریق همتاسازی با بیماران انتخاب و با استفاده از ثبت الکترومیوگرافی سطحی از عضلات سینه ای بزرگ، ذوزنقه ای فوقانی و میانی، تحتِ خاری و سه بخش عضله سه گوش (دلتوئید)، فعالیت الکتریکی و وارد عمل شدن عضلات مذکور در حین فعالیت های عملکردی الگوهای حرکتی زنجیره باز با و بدون اعمال مقاومت خارجی و الگوهای حرکتی زنجیره بسته توأم با مقاومت محوری در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: الگوهای زمانی متفاوتی از توالی وارد عمل شدن عضلات در هر یک از دو گروه سالم و بیمار حین فعالیت های عملکردی مذکور وجود داشت. به این ترتیب که زمان وارد عمل شدن هر یک از عضلات ذوزنقه ای فوقانی، تحتِ خاری و سه بخش عضله سه گوش بین دو گروه اختلاف معنا دار داشت (p<0/05). نتیجه گیری: تغییرات در الگوی فعالیت عضلانی رابطه تنگاتنگی با الگوی حرکتی مورد ارزیابی دارد که این رابطه ناشی از راستای انجام حرکت و میزان فشار بر روی فضای آناتومیک هدف است. الگوی حرکتی دی ۲ اکستنشن کمترین تغییرات و الگوی حرکتی تری پاد بیشترین تغییرات را در حوزه زمان از خود نشان دادند.